Bu hafta blogda Damon Kirsebom’un kendi ADİS’i ile “Toplumun sözde ‘şiddetli’ otizme bakış açısını yeniden çerçevelemenin tam zamanı” diyerek yayınladığı videosunun Türkçe transkriptini paylaşıyoruz.
“Merhaba benim adım Damon Kirsebom ve pek çok kişinin ağır otistik olarak tanımlayacağı bir adamım. Nedenini anladığımı itiraf etmeliyim. Sonuçta konuşmakta zorlanıyorum. “Hayır” demek istediğimde genellikle “evet” diyeceğim. Bazıları beni sözel olmayan(non-verbal) olarak tanımlar ama aynı zamanda, "Five Guys, Burger ve Patates Kızartması" gibi cümleleri yüksek sesle ve çılgınca mırıldanırım... tipik olarak mevcut durumla ilgisi yok. Yazı yazma veya makas kullanma gibi ince motor becerilerle ilgili zorluklarım var. Yemek pişirmek veya diş ipi kullanmak gibi günlük yaşamdaki birçok aktiviteyi gerçekleştirmek için desteğe ihtiyacım var. Ayrıca yeni yönergeleri takip etmekte zorlanıyorum, bu yüzden gidip çamaşır sepetini almam istenirse bir şişe deterjanla geri gelebilirim.
Gözlerimi kısıyorum ve bu şekilde göze çarpıyorum. Beni gözlemleyen birçok insan otomatik olarak “davranışımın” bilişsel işlev düzeyimi yansıttığına inanıyor ama daha fazlayanılıyor olamazlardı! Burada neler olduğunu görüyor musun? Benim otizmdeki konuşma zorluğunun, çılgınca, tekrarlayan yazı yazmanın, ince motor zorlukların, günlük yaşam aktivitelerini gerçekleştirmede ve yeni yönergeleri takip etmede zorluğun özü nedir görüyor musunuz? Bu size aşırı motor zorlukları düşündürüyor mu? Ciddiyim, bana şiddetli apraksi teşhisi kondu ve bu, vücudumu, ağzımı hareket ettirme şeklimi etkiliyor. Zorluklarını benim gibi tanımlayan, konuşmayan birçok otistik arkadaşım var. Ancak konuşmayan otistikler hakkında düşünme şeklimizi yeniden şekillendirebiliriz. Lütfen açıklamama izin verin!
1) Son derece boğucu bir duyusal sistemim var. Sadece seslerden ve kokulardan olumsuz etkilenmiyorum; aynı zamanda arkadaşımı takip etmekte zorluk çekiyorum ve zayıf nörolojik geri bildirim alıyorum.
2) Aşırı kaygım var! Uyarıcı bir ortama girdiğimde kaygım aşırı derecede artıyor. Bu durum vücudumun veya ağzımın kontrolünü sürdürmemi çok zorlaştırıyor. Mırıldanmaya veya yazı yazmaya başlayabiliyorum. Her zaman patlamamayı(saldırganlaşmamayı) umuyorum.
3) Bilgisayar kullanmak, bisiklete binmek gibi hareketleri kolaylıkla yapabilirim. Bu, insanları fiziksel olarak yapabildiğim her şeyin entelektüel işleyişimi yansıttığını düşünmeleri yönünde kandırıyor.
Gerçekten de bu mu apraksi? Apraksi vücudumun ve ağzımın kendilerine ait zihinleri olduğu anlamına geliyor. Ne yapmak istediğimi tamamen anlamış olsam da hareketleri öğrenmek için yardıma ihtiyacım var.
4) Anlayıştan bahsetmek: Çevremdeki dünyayı anlıyorum. Başkalarıyla empati kurarım. Şakaları, özellikle kuru mizahı severim. Sadece beni gözlemleyerek, ancak aklımda ne olduğunu bilemeyeceksiniz. Yakın ilişkilere sahip olmayı sevdiğimi veya örneğin “Yerli Kanadalılar” hakkında okumayı sevdiğimi göremezsiniz. Lütfen eylemlerimin genellikle düşüncelerimi yansıtmadığını bilin.
5) iPad'de yazım yoluyla iletişim kurma yeteneğimin hayatımı kurtardığına inanıyorum. İletişim kurabilmek, eğitim gibi fırsatlara veya seçtiğim boş zaman aktivitelerine tam erişimim olduğu anlamına gelir. Ama şunu da vurgulamalıyım ki, düşüncelerimi yazmayı öğrenmeden soru soramaz, cevap veremezdim. Endişeli ya da hasta olduğumdan şikayetedemezdim, insanlara gelecekle ilgili umutlarımı anlatamazdım. Trajikti. Kendimi çok umutsuz hissettim.
O halde haydi birlikte konuşalım, insanların konuşmayan otistikler hakkında düşündüklerini yeniden şekillendirelim. Çok teşekkürler.”
Bloga dair görüş ve önerileriniz için bizimle iletişime geçin.
